STRAATFOTOGRAFIE

 Het liefst zou ik straatfotografe willen zijn zoals Vivian Maier. Die kon destijds nog met een enorme camera op haar buik close-ups van voorbijgangers maken.

Tegenwoordig reageert men op een fototoestel als een primitieve inboorling die bang is dat zijn ziel gestolen zal worden. De kleindochter van Ed van der Elsken maakt ook mooie portretten van mensen op straat maar vraagt altijd toestemming. Toch poseren haar personages niet stijf. Misschien dat ze tijdens het fotograferen een ontspannend praatje houdt. Iemand een compliment over kleding of kapsel geven werkt ook.

Foto’s maken met een hondje aan de riem is niet ontspannen. Dan maar het bankje aan het Markermeer op de gevoelige plaat vast gelegd. Het is een begin.