PARTIJ ZONDER EGO

Ik heb geen idee hoe de geest werkt. Gisteren bevond ik mij ineens in de beerput van 55 jaar geleden. Er was geen plaats voor een andere gedachte. Het is gruwelijk. Het komt en het gaat als een krankzinnige tornado met zombies die aan je gezicht en lichaam trekken. Je hebt er geen enkele controle over. Wie het weet mag het zeggen. De gevangenis van het verleden. Oorlog, stapels lijken en geen huis dat nog overeind staat. 

Ik stuitte in de bieb op het boek Ouder worden zonder het te zijn van Rudi Westerdorp. In honderd jaar is de levensverwachting van de mens van 40 tot 80 jaar geworden. Dankzij betere levensomstandigheden en gezondheidszorg.

Westerdorp schrijft over een vrouw die 135 jaar is geworden. 

Dus de huidige generatie heeft een heel ander toekomstbeeld. Honderdjarigen zullen geen uitzondering meer zijn. Op je 70e kom je net kijken. Dat gevoel heb ik toch al.

-Een onderhoudend en onthullend boek en een pleidooi voor een vrolijke visie op die prachtige periode in ons leven die ouderdom heet.-

Dat kunnen we goed gebruiken want die oudbakken manier waarop 60 plussers nog steeds worden behandeld -over de houdbaarheidsdatum- is zo achterhaald.

In China bestaan de woorden oud worden helemaal niet. Zij noemen het wijs worden. Hoe ouder, hoe wijzer. En toch jong van geest.

Of zoals vriendin M. altijd aan mij vraagt: ‘Kom je buiten spelen?’.

Zolang het kind in je nog leeft en je tegelijkertijd praktisch alles hebt gezien wat er in de wereld te koop is, is ouder worden een feest.

Ik moet er niet aan denken om jong te zijn. Al die fouten die je moet maken om je les te leren. Al die verkeerde mensen waar je energie in steekt. Dat is voorbij.

Toen ik 24 jaar was dacht ik dat ik alles wist. Ik had geen idee. Ik was me er bijvoorbeeld niet van bewust hoeveel slechte mensen er los rondlopen. Dat is echt schokkend. 

Het voordeel van de twijfel zoals ik vroeger heel naïef dacht, de meeste mensen deugen, heb ik afgeschaft. Meestal klopt je eerste indruk. Je hoeft het mensen ook niet meer geforceerd naar de zin te maken. Graag of niet.

Je haalt alleen nog de krenten uit de pap. 

Hoe ik nu over politiek denk. Mensen als Trump krijgen een kans omdat het hele zogenaamde democratische systeem is vast gelopen. Politici zijn volksvertegenwoordigers maar denken dat ze Idols zijn. En het blijft ook maar zitten. Nancy Pelosi, Rutte. Nogal logisch dat het volk alternatieven zoekt en dan kiest voor populisten.

Trump is niet het probleem. Hij is een symptoom. De democraten moeten nu eens beseffen dat ze niets anders zijn dan hele rijke machtshebbers. Die familie Pelosi is steenrijk geworden op de beurs. En dat mens zit in beton op haar stoel.

Wij willen kamerleden, burgemeesters en wethouders die we persoonlijk kunnen spreken. Die regelmatig in de wijk langs komen. Ik schreef de wethouder eens over het zwerfvuil en het gebrek aan afvalbakken. Drie maanden later kwam zijn antwoord: ‘Het is een leerproces.’ Die man had, nadat hij mijn mail had ontvangen, de volgende dag bij mij op de stoep moeten staan met de vraag: ‘Kunt u mij laten zien wat het probleem is dan gaan wij naar een oplossing zoeken.’

Politici zijn vergeten dat ze volksvertegenwoordiger zijn. En daar zitten ze dan met hun opgeblazen ego op hun telefoon te twitteren als er een belangrijk debat gaande is. Alle mobieltjes inleveren, laten we daar mee beginnen. En de wijken in. Met de mensen praten. En, mijn stokpaardje, het salaris terugbrengen naar het minimumloon. Vooruit plus reiskosten. 

Zodat niemand de politiek in gaat voor eigen gewin. 

De buurman zei: ‘Ik stem altijd op dezelfde partij.’ Ik vroeg beleefd: ‘En welke is dat dan als ik vragen mag?’ GroenLinks. Ik zei: ‘Ik heb Jesse Klaver vijf minuten een verademing gevonden. Maar na drie dagen hoorde ik hem al in dat papegaaien jargon praten. Je wordt ingekapseld in een cultuurtje als je eenmaal in de Tweede Kamer zit. Nu gaat het alleen nog om zijn imago. Zal ik een stropdas dragen? Nee, lekker vlot met open overhemd. Verder gaat het niet. Er is op dit moment niemand in de politiek in wie ik enig vertrouwen heb. Het is jammer genoeg een pot nat geworden. Hoog tijd voor verandering als je de populisten buiten de deur wilt houden. En praat alsjeblieft in normale mensentaal. Alleen antwoorden met Ja en Nee en bespaar me je wollige taalgebruik dat volkomen inhoudsloos is. ‘

Ik geloof dat de buurman mij excentriek vindt. Hij zit nog vast in het oude vastgelopen systeem. Als de naald die op de draaitafel in de plaat is blijven steken. Blablabla. En hoe komt het nou dat Trump een kans heeft voor een tweede keer president te worden? Omdat alle politici voornamelijk met hun ego bezig zijn. 

Tijd voor de egoloze partij. Ontbijt voor politici: een omelet met magic mushrooms. Dan vind je de juiste focus. De mens en het dagelijks leven. De rest is, ik zeg het nog maar een keer, narcisme. 

Ik zal die verandering, vrees ik, tijdens mijn gouden jaren niet meemaken. Tenzij ik 135 jaar word. 

Ik heb mijn hoop gevestigd op de Gen-Z. Mijn neefjes en nichtjes. Die moeten en kunnen de vastgelopen kar uit de modder trekken.

Laten Pelosi, Trump en Rutte en al die andere westerse staatslieden in godsnaam gaan rentenieren.

De nieuwe premier van Engeland is miljardair.  I rest my case.